Iedere Anime, Manga of J-drama fan weet wel iets af van de Japanse こうこう (high school). Maar wat gaat er vooraf aan de tijd van schattige sailor uniforms en ignorant senpais? Mijn naam is Jalisha en ik geef jullie via Kotatsu TV graag een kijkje in mijn ervaringen als scholier, student en stagiaire in Japan.
School Systeem
Waar wij zo’n acht jaar over de basisschool doen, gaan Japanse scholieren eerst zes jaar naar een 小学校 shōgakkō (letterlijk “small school”), vervolgend door drie jaar 中学校 chūgakkō (“middle school”), en dan eindelijk een 高校 kōkō (je raadt het al; high school).
Er is vaak een hoge prestatiedruk en sterke competitiestrijd om bij de beste universiteit terecht te komen voor een zo goed mogelijk CV. Daarvoor moeten niet alleen je cijfers goed zijn, maar is het ook belangrijk dat je bij een prestigieuze high- en zelfs middle school vandaan komt. Met het oog hierop worden zelfs kindergartens in Japan steeds populairder om kids zo vroeg mogelijk te laten beginnen met het klaarstomen voor hun toekomst. (Er zijn veel J-drama over dit onderwerp zoals deze heftige, en een grappige versie hier). Daarbij is er nog keuze tussen public en private schools, en zijn er nog veel boys only/girls only scholen waardoor het kan dat je zelfs op de universiteit nog gescheiden zit.
幼稚園 yōchien / 保育所 Hoikusho
Kinderdagverblijven in Japan zijn erg divers. Waar sommigen redelijk recreatief zijn en de kinderen spelenderwijs trainen, halen anderen het internationale nieuws door hun rigoureuze, intensieve programma’s waarbij kinderen op bijna militaire wijze commando’s opvolgen, zonder kleding buiten rennen en vooral veel (nationalistische) kennis tot zich moeten nemen.
Werken in een kinderdagverblijf was lang een populaire bijbaan voor huisvrouwen, waaronder meerdere van mijn gastmoeders. Zo kreeg ik ook een kijkje bij een klein verblijf in plattelands Kitakyushu. Hier ging het er niet anders aan toe dan op een willekeurige dag in mijn eigen Amsterdamse crèche; liedjes, dansjes, knutselen, spelletjes, en als bonus: lachen om de grote, bruine buitenlander’s falende poging met de Kendama!
小学校 Shōgakkō
Een populaire optie voor buitenlanders die graag in Japan willen werken maar nog niet vloeiend Japans spreken; Engelse les geven op een basisschool. Japanners staan vaak nog bekend om hun slechte Engels, en het schoolsysteem wordt vaak als oorzaak aangewezen. In mijn omgeving zag ik hoe Engels docenten, waarvan een van mijn gastvaders, moeite hadden om een casual gesprek in het Engels met mij te voeren, maar door hun hoge TOEFL score en paar maanden Amerika of Australië, wel op high school niveau les gaven. Om te zorgen voor verandering worden er nu veel English-native buitenlanders ingehuurd als docent in kindergartens en shōgakkō, die alleen maar Engels mogen spreken, in de hoop dat tegen de tijd dat de kids naar high school gaan ze het ineens allemaal begrijpen…
Naast het zingen en dansen met grappige buitenlandse docenten waar ze geen moer van verstaan, is de main objective voor de shōgakusei (小学生) het leren van teambuilding en collectivisme. Teambuildings opdrachten komen sterk naar voren bij bijvoorbeeld de 運動会 [sport dag], waar ik later meer over vertel. Het collectivistische aspect vind je terug in de dagelijkse dingen als uniformen dragen en de hele school die dezelfde lunch krijgt voorgeschoteld; (Krijg dat in Amsterdam maar eens voor elkaar! Denk: glutenvrij, halal, koosjer, vegetarisch, veganistisch, pescotarisch, lactosevrij, suikervrij, etc). Hoe goed gebalanceerd het lunch menu is wordt vaak gebruikt als reclame punt bij de openschool dagen. En buiten spelen? Dat mag pas als elke hap op is!
Volgende keer vertel ik je over mijn allereerste school ervaring in Japan; een 中学校 in Kawasaki!
♥ジャリーサ ♥