Minna, konnichiwa! Wat mooi klinkt dat toch, hè? De Japanse taal is (volgens heel Kotatsu in ieder geval) een van de mooist klinkende talen die er is! Aangezien het onze missie is jullie van nul naar vloeiend Japans te krijgen, is de Japanse uitspraak natuurlijk ook erg belangrijk. Waar moet je nu op letten wanneer je Japans praat? Wat zijn de moeilijkheden van de Japanse uitspraak? Daar gaan we vandaag naar kijken, zodat jij snel aan de slag kan met jouw perfecte Japanse uitspraak!

Samenvatting

In dit artikel gaan we je het volgende leren:

• Dubbele medeklinkers: de kleine tsu (っ).
• Hoe je lange klinkers in het Japans uitspreekt en herkent.
• Hoe ingeslikte klinkers werken en hoe je ze uitspreekt.

Moeilijkheden in uitspraak

Aangezien wij in het Nederlands heel veel verschillende klanken hebben, is de Japanse uitspraak voor ons eigenlijk niet zo moeilijk! Het Japans heeft namelijk bij lange na niet zoveel klanken als wij in het Nederlands allemaal hebben. Maar! Er zijn toch wel een aantal dingetjes waar je op moet letten wanneer je iets in het Japans zegt. Het zou zomaar zo kunnen zijn dat je bijvoorbeeld een heel ander woord gebruikte dan je bedoelde, omdat je het net niet goed uitsprak. Kortom, je kunt snel de fout in gaan als je de volgende klanken niet goed uitspreekt. Laten we daarom snel aan de slag gaan!

Dubbele medeklinkers: de kleine tsu (っ)

Allereerst hebben we de kleine tsu, oftewel っ. Het klinkt misschien gek, maar je spreekt dit karakter helemaal niet uit als ‘tsu’! Als je dit teken in een woord ziet, betekent het dat er een kleine pauze zit in het woord: het maakt de klank die ervoor staat korter, en het karakter na de kleine tsu wordt een dubbele medeklinker. Hieronder zie je wat woorden met de kleine tsu erin:

Laten we het woord voor ‘meer’, もっと (motto), even als voorbeeld nemen. Wanneer je dit woord uitspreekt, stop je eventjes na het eerste karakter, も (mo). Je spreekt het dan uit als mo’tto. Als je dit niet zou doen, en het uit zou spreken zonder die stop, oftewel de kleine tsu, zou je もと (moto) krijgen, wat een totaal ander woord is! Dit betekent namelijk ‘bron’.

Zoals er net al is gezegd, de kleine tsu zorgt er dus voor dat het karakter erna een dubbele medeklinker wordt. Zo zijn er nog wel wat meer voorbeelden waarin de kleine tsu een groot verschil kan maken, namelijk:

Let op! We hebben het hier specifiek over de kleine tsu (っ), niet te verwarren met de normale hiragana tsu: つ. Zie je het verschil? De kleine tsu (っ) is inderdaad een stuk kleiner! 

Lange klinkers

We gaan door met de lange klinkers in het Japans! Net zoals in andere talen gebruiken ze in het Japans ook lange klinkers. Dit zijn verlengde klinkers van de a, i, u, e en de o. Er zijn verschillende regels voor hoe deze klinkers eruitzien wanneer ze in een woord worden gebruikt, namelijk:

De あ (a), い (i) en う (u)-klank

Als je van een van deze klanken een lange klinker wilt maken, zet je er gewoon hetzelfde karakter achter om het langer te laten klinken! Let wel op, het is dan vaak de bedoeling dat je de あ (a), い (i) of de う (U) achter een hiragana karakter zet dat eindigt op een van deze klanken. Dus bijvoorbeeld, ば (ba), wat een a-klank is, し (shi), wat een i-klank is, of く (ku), wat een u klank is. Kijk hieronder naar een aantal woorden met deze lange klanken: 

De え (e)-klank

Met de え (e) en de お (o)-klank gaat het toch weer een beetje anders, je zet er bij deze klinkers over het algemeen namelijk niet hetzelfde karakter achter om het te verlengen. 

Bij de え (e)-klank wordt er bij een langere klank een い (i) achter gezet. De uitspraak van het woord wordt dan niet zoals we in het Nederlands zouden zeggen, ‘ei’, maar ‘ee’! Hier een voorbeeld van zo’n woord:

De お (o)-klank

Bij de お (o)-klank gebeurt eigenlijk hetzelfde, maar hier zetten we er een う (u) achter. Ook hier moet je opletten, want het wordt natuurlijk niet zoals we op z’n Nederlands ‘ou’ zeggen. Je spreekt het uit als ‘oo’! Hieronder ook een voorbeeld met de verlengde o-klank:

Maar… We weten allemaal dat ze in het Japans houden van uitzonderingen! Bij de お (o)-klank komt het ook nog wel eens voor dat er in plaats van een う (u), een お (o) achter het woord wordt geplakt om het te verlengen. Dit komt niet zo heel vaak voor, maar er zijn wel een aantal woorden waarin ze de verlengde お (o)-klank zo schrijven! Kleine hint, dit heeft te maken met de kanji van deze woorden… Het is dus eigenlijk een kwestie van woordenschat onthouden! Hieronder zie je een aantal woorden waarin deze uitzondering voorkomt:

Lange klinkers in katakana

Let op! De regels van hiervoor gelden alleen bij het gebruik van het hiragana alfabet. Als je lange klinkers in katakana wilt uitschrijven, doe je dit met een streepje achter de klank die verlengd moet worden! Kijk maar:

Ingeslikte klinkers

Ooit gehoord van ingeslikte klinkers? In het Japans komen die best vaak voor namelijk! Enig idee hoe deze klinken? Het houdt eigenlijk gewoon in dat een aantal klanken in woorden als het ware wegvallen: dit zijn de う (u) en de い (i)-klanken. Wat we als eerst even moeten onthouden is dat deze klanken niet altijd wegvallen in woorden, er zitten wel wat regels aan:

1. Voor én na de う (u) of い (i)-klank staat een karakter dat begint met een:

• S: (さ, し, す, せ, そ)
• T: (た, ち, つ, て, と)
• K: (か, き, く, け, こ)
• H: (は, ひ, ふ, へ, ほ)

*Hier vallen ook karakters met een dakuten (ook wel ‘ten-ten’) en handakuten (ook wel ‘maru’) onder, bijvoorbeeld: ざ, で, ご, ぱ, ぽ. Dit zijn dus de twee streepjes en het rondje.)

Uitzondering: het woord begint met een van de basis klinkers: あ (a), い (i), う (u), え (e), お (o), waar vervolgens een う (u) of い (i) klank tussen staat, gevolgd door een van de karakters van hierboven. 

2. De う (u) of い (i)-klank staat aan het eind van het woord.

Deze regels zijn in veel gevallen van toepassing! Ja, in veel… Er blijven toch altijd wat uitzonderingen. Zo kan het zo zijn dat je bepaalde woorden toch net iets anders uitspreekt dan je zou denken. Maar wees niet bang, je went hier snel genoeg vanzelf aan en gaat dit uiteindelijk op gevoel kunnen doen. Anyway, laten we met de informatie van hierboven verder kijken hoe dit eruitziet voor beide klanken!

De う (u)-klank

Nu ben je natuurlijk benieuwd hoe je dat terug kunt zien in woorden… Ik houd je niet langer in spanning, ikimashou (let’s go)!

Je spreekt de klank dus eigenlijk niet echt uit! Pas wel op, het is niet zo dat de klank helemaal weg is. Soms zul je de う (u)-klank er toch een klein beetje doorheen horen, of wordt het juist uitgesproken om nadruk te geven op het woord. Dit is bijvoorbeeld waarom je in anime soms toch de う (u)-klank terughoort in です (desu). Maar in de meeste gevallen is het beter om het weg te laten, zo klink je uiteindelijk het natuurlijkst!

De い (i)-klank

Ook de い (i)-klank heeft z’n voorbeelden, dus laten we daar ook eens even een kijkje naar nemen! Hieronder vind je een aantal woorden met de い (i)-klank in de tabel:

Als het gaat om de い (i)-klanken, komt het het meest voor dat de し (shi) wordt geslikt. Maar ook bij deze klank is het soms zo dat de い (i)-klank niet helemaal verdwijnt!

Dit waren een aantal moeilijkheden als het gaat om de Japanse uitspraak! Wil je je uitspraak nog een keer testen door te oefenen met een aantal woorden? Geen zorgen! Hieronder vind je een lijst met woorden die je kunt doornemen. En zo kun je ook nog eens je woordenschat verbeteren, win-win dus! Dit was in ieder geval deel I van de blogreeks over de perfecte Japanse uitspraak, tot de volgende keer, またこんど！

Kennistoets

Wil je weten of je de les goed hebt begrepen? Doe dan de kennistoets hieronder.