Een tijdje geleden deed ik een workshop shodō. Gezien het feit dat ik Japans aan het leren ben en wel van creatieve hobby’s hou, paste dat wel in het plaatje. Echter, er was nóg een reden waarom ik het wilde proberen: Barakamon.

De Goto eilanden

Handa Sei is een aantrekkelijke, jonge, getalenteerde shodō meester. Helaas heeft hij ook een beetje moeite met het ontvangen van kritiek. Tijdens een competitie krijgt hij een negatieve beoordeling van zijn werk en kan zich niet onder controle houden: hij vloert de voorzitter met een rechtse.

Je kunt je misschien voorstellen dat dit niet de juiste manier is om in Japan, bij een wedstrijd, met de kritiek van de jury om te gaan. Handa wordt na het incident door zijn vader naar de Goto eilanden, ten westen van Nagasaki, gestuurd. Hier mag hij gaan afkoelen in de hoop dat zijn kalligrafie daardoor ontwikkelt met een meer persoonlijke stijl.

Back to basics

Eenmaal op Fukue (één van de Goto eilanden) aangekomen, komt Handa er al snel achter dat dit een totaal andere wereld is dan het Tokyo dat hij gewend is. In plaats van een miljoenenstad, komt hij op een landelijke plek waar het badwater verwarmd wordt met een houtkachel. Excentrieke oude mannetjes uit de buurt komen zomaar binnenvallen, de buren maken spontaan eten voor hem en de middelbare schoolmeisjes proberen zijn woning als clubhuis te gebruiken.

De grootste verrassing echter, is Kotoishi Naru, een 7-jarig meisje dat vaak bij Handa in huis heen en weer rent. In het begin vindt hij dit nogal vermoeiend, zo’n kind wat constant aandacht nodig heeft, vragen stelt, dingen doet voordat ze denkt. Maar langzamerhand begint hij aan zijn nieuwe omgeving te wennen. Het gevolg hiervan is dat zijn kalligrafie hier ook beter door wordt.

Rust en ruimte

Wat Barakamon zo’n fijne serie maakt, is de rust die het uitstraalt. In plaats van zich altijd in de drukte te moeten haasten, altijd gepusht worden om harder zijn best te doen in alles wat hij doet, is Handa opeens vrij om te ademen.

De manier waarop de serie dit uitbeeldt, is heel prettig gedaan. De serie richt zich heel erg op de manier waarop een kleine gemeenschap met elkaar omgaat. Hoe ze lol hebben met elkaar, maar ook hoe er voor elkaar gezorgd wordt.

Het is een mooie feel-good anime; een echt slice-of-life met een hoop humor.